Noworodek, z chwilą narodzin, zostaje „wyposażony” w odruch ssania. Jednak oprócz często zdarzającego się zaraz po porodzie „uczenia się siebie” mamy i dziecka, mogą pojawić się sytuacje, które będą utrudniać naturalny proces karmienia noworodka. Dla całości procesu karmienia ważne są takie kwestie jak pozycja do karmienia (mamy i noworodka), „funkcjonowanie” gruczołu piersiowego (problemy z laktacją) jak i nieskrępowane możliwości funkcjonowania struktur ciała noworodka odpowiedzialnych za ssanie (obszar twarzoczaszki, obszar podpotyliczny).
Osteopatyczna praca (czaszkowo-krzyżowa, powięziowa) z noworodkiem jest w stanie przywrócić właściwe funkcjonowanie struktur zaangażowanych w prawidłowy przebieg mechanizmu ssania.
Nie bez znaczenia dla mechanizmu ssania jest zrównoważone funkcjonowanie systemu oponowego dziecka (stany po trudnych porodach) i właściwa praca układu pokarmowego (kolki, refluks, ulewania, zaparcia).
Asymetryczne ułożenie główki dziecka często nazywane jest kręczem choć nie musi nim być. Może oznaczać preferowanie konkretnej pozycji ułożeniowej, która jest wynikiem np. podobnego ułożenia w okresie płodowym lub też przebiegiem porodu (stany po trudnych porodach). Jeśli pediatra wykluczył istnienie innych schorzeń mogących mieć wpływ na widoczną asymetrię a samo ustawienie główki nie wynika z utrwalonych zmian w tkankach ciała noworodka to postępowanie osteopatyczne jest w stanie spowodować przywrócenie równowagi.
Osteopata, wykorzystując delikatne sposoby manualnego oddziaływania na ciało noworodka (stany po trudnych porodach), odtwarza naturalne możliwości ruchowe tkanek, które umożliwiają przywrócenie symetrycznego ułożenia główki.
Warty podkreślenia jest też fakt, że ustawieniu główki w lewą stronę może towarzyszyć nie w pełni swobodny ruch przełyku i żołądka, którego źródłem jest ruch związany z rozwojem embriologicznym. W wielu takich sytuacjach praca osteopatyczna z układem pokarmowym dziecka przynosi pożądane rezultaty (kolki, refluks, ulewania, zaparcia).
Płacz to jedyna forma komunikacji noworodka ze światem zewnętrznym, która umożliwia sygnalizowanie swoich potrzeb, np. chęć zaspokojenia uczucia głodu czy też dyskomfort związany z pełną pieluszką. Zdarzają się jednak sytuacje kiedy to płacz dziecka wynika ze współistnienia dolegliwości towarzyszących funkcjonowaniu m.in. układu pokarmowego (kolki, refluks, ulewania, zaparcia). Niemożności np. swobodnego pozbycia się gazów powstających podczas trawieniu pokarmu (a często też innych czynności, które dziecko nie jest w stanie płynnie wykonać) często towarzyszy prężenie się dziecka i nieutulony płacz utrzymujący się przez dłuższy czas, co wywołuje niepokój u rodziców.
Jeśli pediatra wykluczył istnienie schorzeń mogących mieć wpływ na utrzymywanie się objawów to w takich sytuacjach zadaniem osteopaty jest ustalenie dominującej przyczyny takiego stanu rzeczy. Mogą nimi być np. błędy dietetyczne matki karmiącej piersią, ograniczenie swobody ruchu ciała maluszka (szczególnie w okolicy brzuszka), pozostałości po trudnym porodzie (stany po trudnych porodach). Usunięcie głównej przyczyny (zmiana nawyków żywieniowych karmiącej, osteopatyczne przywrócenie naturalnego ruchu tkanek maluszka) pozwala organizmowi wrócić do właściwego funkcjonowania.
Wyżej wymienione dolegliwości odnoszą się do niewłaściwego funkcjonowania układu pokarmowego maluszka i mogą pojawiać się już w trzecim tygodniu życia noworodka. Z punktu widzenia osteopaty jedną z najistotniejszych przyczyn pojawienia się tego typu dolegliwości jest brak swobodnego ruchu zstępującego przełyku i żołądka, co powoduje brak możliwości ukończenia embriologicznego rozwoju układu pokarmowego.
Często tego typu sytuacje pojawiają się jako konsekwencja trudnego porodu a także u dzieci, które przyszły na świat za pomocą cięcia cesarskiego. Obie sytuacje mogą prowadzić do niefizjologicznych napięć w obrębie systemu oponowego (miękkiego szkieletu) dziecka (stany po trudnych porodach).
Należy podkreślić, że dla występowania tego typu dolegliwości nie bez znaczenia są stany emocjonalne rodziców (zwłaszcza matki).
Osteopatyczna praca (czaszkowo-krzyżowa, powięziowa) z noworodkiem jest w stanie przywrócić właściwe funkcjonowanie struktur zaangażowanych w możliwość prawidłowego przebiegu ruchu związanego z embriologicznym rozwojem układu pokarmowego. Tym samym może wpłynąć na zmniejszenie dokuczliwości a nawet całkowite ich wyeliminowanie.
Zaburzenia funkcjonalne w rozwoju motorycznym, które najczęściej niepokoją rodziców są długo utrzymujące się, jednostronne ułożenia ciała lub główki noworodka. W większości przypadków, zwłaszcza w pierwszych tygodniach życia, może to być spowodowane podobnym (w pewnym sensie wymuszonym) ułożeniem wewnątrzpłodowym i jest charakterystyczne zarówno dla maluszków, które przyszły na świat siłami natury jak i tych, które urodziły się za pomocą cięcia cesarskiego (stany po trudnych porodach).
Osteopatyczna praca (czaszkowo-krzyżowa, powięziowa) z noworodkiem powoduje możliwość wyrównania nierównowagi napięć struktur oponowych (miękkiego szkieletu) dziecka i tym samym sprawia, że naturalne ułożenia stają się bardziej naturalne.
Ponadto wprowadzenie ćwiczeń – bardzo delikatnych dla noworodka i łatwych w zastosowaniu podczas całego dnia w warunkach domowych, pozytywnie wpływa na utrwalanie symetrycznych wzorców funkcjonowania organizmu dziecka. Wpływa też pozytywnie na funkcjonowanie układu pokarmowego (kolki, refluks, ulewania, zaparcia).
Wszystkie omówione zagadnienia nie zawierają pełnego wyjaśnienia problemu i w razie jakichkolwiek wątpliwości proszę o kontakt telefoniczny z osteopatą.